مهدی راست قلم؛ بیژن خلیل قدم؛ رسول حیدری
دوره 4، شماره 11.12 ، خرداد 1385، ، صفحه 123-142
چکیده
امروزه رونق دهی کانون های گردشگری جهت فراخوانی محتوی توسعه به مناطق مستعد، در کشورهای جهان سوم مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ایران به دلیل تعدد و پراکنش جاذبه های گردشگری استفاده از این راهبرد در دستور کار دولتمردان قرار گرفته است. برای بهره مندی از ابعاد مثبت صنعت گردشگری، تحلیل شرایط موجود جامعه میزبان الزامی است. در این مقاله ...
بیشتر
امروزه رونق دهی کانون های گردشگری جهت فراخوانی محتوی توسعه به مناطق مستعد، در کشورهای جهان سوم مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ایران به دلیل تعدد و پراکنش جاذبه های گردشگری استفاده از این راهبرد در دستور کار دولتمردان قرار گرفته است. برای بهره مندی از ابعاد مثبت صنعت گردشگری، تحلیل شرایط موجود جامعه میزبان الزامی است. در این مقاله با استفاده از تحلیلی SWOT، مزیت ها و محدودیت های توسعه کانون های گردشگری در مناطق میزبان شهرستان شهرکرد مشخص و سپس با طیف لیکرت، وزن هر کدام از ارکان چهارگانه SWOT سنجیده شده است. نتایج نشان می دهد میزان محدودیت ها (شامل نقاط ضعف و تهدید) با امتیاز 69/57 در سطح بالاتری نسبت به میزان مزیت ها (شامل فرصت ها و نقاط قوت) با امتیاز 31/55 می باشد. اگرچه مولفه بوجود آمدن مراکز گردشگرپذیر در نقاط دیگر به عنوان مهمترین مولفه تهدید توسعه کانون های گردشگری مشخص شد اما به دلیل نامناسب بودن زیرساخت های گردشگری در مناطق میزبان مورد مطالعه، همین مولفه موجب تخفیف آسیب پذیری و تخریب طبیعت بکر و چشم اندازهای زیبا به عنوان مهمترین مولفه قوت توسعه کانون های گردشگری شده است.
مهدی راست قلم؛ سیداحمد خاتون آبادی
دوره 2، شماره 7 ، اسفند 1383، ، صفحه 1-18
چکیده
یکی از روشهای تسهیل و تسریع فرایند توسعه متوازن و ایجاد برابری در توسعه یافتگی مناطق و همچنین توزیع عادلانه امکانات و خدمات، استفاده و بهره برداری از مزیتهای نسبی و پتانسیل های موجود در هر منطقه می باشد. این استراتژی که به عنوان توسعه و عمران منطقه ای شناخته می شود، در موارد گوناگونی همچون ایجاد مناطقی آزاد تجاری و یا مراکز سیاحتی ...
بیشتر
یکی از روشهای تسهیل و تسریع فرایند توسعه متوازن و ایجاد برابری در توسعه یافتگی مناطق و همچنین توزیع عادلانه امکانات و خدمات، استفاده و بهره برداری از مزیتهای نسبی و پتانسیل های موجود در هر منطقه می باشد. این استراتژی که به عنوان توسعه و عمران منطقه ای شناخته می شود، در موارد گوناگونی همچون ایجاد مناطقی آزاد تجاری و یا مراکز سیاحتی و گردشگری کاربرد دارد. این راهکار به دنبال تحقق توسعه مناطق، از طریق ایجاد قطبها و کانون های رشد، در چارچوب نظریه قطب رشد و نظریه رخنه به پایین می باشد. هدف مقاله حاضر، تعیین و سنجش عاملهای اقتصادی و اجتماعی اثرپذیر از ایجاد مراکز گردشگری در فرایند توسعه مناطقی میزبان می باشد. این تحقیقی با استفاده از روش دلفی و طیف لیکرت صورت گرفته است. در دور اول روش دلفی، مجموعاً ۳۳ فاکتور اقتصادی و اجتماعی اثرپذیر، در چهار خوشه (آموزش و فرهنگ)، (اقتصاد و جمعیت)، (بهداشت و درمان) و همچنین (رفاه اجتماعی و زیرساخت توسعه ) مشخص شد. در دور دوم روش دلفی، اندازه اثرپذیری عامل های بدست آمده در دور اول، ناشی از ایجاد دهکده و سایت گردشگری تعیین گشت. یافته های این پژوهش نشان داد که در مقایسه اندازه میانگین های اثرپذیری هر خوشه با میزان متوسط امتیاز مشخص شده در طیف لیکرت، هر چهار خوشه دارای تأثیرپذیری مثبت بوده است. خوشه اقتصاد و جمعیت واجد (۱۲) فاکتور و با امتیاز (511/2)، خوشه رفاه اجتماعی و زیرساخت توسعه واجد (۵) فاکتور و با (433/2)، خوشه بهداشت و درمان واجد (۵) فاکتور و با (258/2) و نهایتاً خوشه آموزش و فرهنگ واجد (۱۱) فاکتور و با امتیاز(221/2)، تماماً بالاتر از متوسط امتیاز طیف لیکرت می باشند.
